” İnsanlar içlerini döktükçe uzaklaşıyorlar birbirlerinden.. Mantığa aykırı görünse de yalnız kalabilme becerisi, sevme becerisinin koşuludur.” (…) Güven; sevginin değil, zamanın cevaplayacağı bir sorudur… Bir insanın...
Yolum Karadeniz’e düştü. Aslında aile kökenimiz Karadeniz’li dir. Ben daha 9 yaşında İlkokul 3. Sınıfa giderken babam tarafından Yalova’ya getirildim. İlkokul’u bitirdikten sonra çıraklık vs. Hayat...
Yaş sorulunca ‘’Haddi aştık’’ diyorlar ya çok duygulanıyorum… “Olur olmaz şeylerin üzerine durmayacakmışım. Böyle emrediyor ilerleyen yaşım.” Önceden ince düşünmeyen,vurdumduymaz, kafaya bir şey takmayan kimsenin derdiyle...
Sevgili dostlar ve Yalova’nın güzel insanları, sizlerle bundan sonra kültür, yaşam, kent, doğa üzerine yazılarım ile bu köşeden beraber olmaya çalışacağım. Yaşadığımız bu kente olan aidiyet...
Uzun bir süredir gerçekten kim olduğumu bulabilmek üzere, özüme doğru bir yolculuk serüveni yaşıyorum. Bu yolculuk sırasında yaşadıklarımı, duygularımı da yazılarımla aktarmaya çalışıyorum. Doğduğumuz andan itibaren...
Hatırladığımız ve hatırlandığımız kadarız.. 80’ler de çocuktuk, 90’lar da gençtik ama iddia ediyorum, bizim yaşadığımız zamanlar samimi, içten, bereketli ve de tertemiz yürekli insanların namusu için...
